Тэмдэглэл
Зүрхийг минь хөрөөдөж буй тэр чимээнд...
ТАРНИ МЭТ БОРХЭС

Шүлэг уншихаас илүү тайтгарал гэж амьдралд байдаг болов уу? Борхэсийн шүлгийг яг бичигдсэнээр нь харж, өөрийнхөөрөө дуудваас, нэг л сонин ид шидийн гэмээр тайвшрал төрөх нь түвд тарни мэт. Тэгээд заримаас нь Уильям Стэнли Мёрвины орчуулгад дулдуйдан монголчилж баяслаа:

 

ҮХЭЛД ХАЛАГЛАХУЙ

 

Дурсан санахаас ч, найдахаас ч ангижирчээ,

Хязгааргүй,хийсвэр, этгээд зөгнөл шиг,

Дулаан амьсгалаа эгнэгт хураасан цогцос:

Үхэл хэмээгч энэ ажээ.

Шид увдисын бурхан саваадчихсан аятай

Шинж төрхөө тэр нэгмөсөн гүвжээ.

Талийгаач одоо хаана ч хэн ч биш,

Та бидний ертөнцөд эзгүй хаягдал төдийхөн.

Хөөрхийд ганц өнгө, тасалданги авиа ч үлдээлгүй,

Хүүрийг нь бид юу ч үгүй цөлмөжээ:

Эндхийн хашааг нүд нь ахиад олж харахгүй,

Итгэл найдвар нь түүний замыг тосохгүй.

Бодох сэтгэх бүхнийг маань яг ижилхэн

Бодож байж магадгүй ч, ойшоогдохгүй.

Өдөр шөнийн нандин эрдэнэсийг бид

Өөр зуураа л, хулгай мэт сэм хуваалцмуй.

 

 

АМИА ХОРЛОХУЙ

 

Шөнийн гүнд өнчин од үлдэхгүй.

Шөнө өөрөө ч үлдэхгүй.

Намайг үхэхэд, тэвчишгүй ертөнцийн тээр дарамт

Надтай цуг адилхан л нүд анина.

Үхлээрээ би цац суваргуудыг, тив дэлхийг,

Үнэт зүүлт, танил төрхүүдийг ч ул мөргүй арчина.

Өдий болтол зузааран хуралдсан

Өнгөрсөн цагийг ч баллан арилгана.

Үүх түүхийг би тоос болгож, хумхийн тоосыг ч үтэр замхраана.

Өнөө би сүүлчийн удаа нар шингэхийг харж байна.

Орчлон дээр эцсийн шувуу жиргэхийг чагнаж сууна.

Орхиж хэнд ч гэрээслэх юу ч надад алга.

 

 

ҮЗЭГ НЭГТЭН

 

Тэд намайг цовдлоно. Тэлж хадах юм байх.

Тэгээд гарт минь аяга бариулна. Хор юм гэнэ ээ.

Тэд намайг мэхэлнэ. Худал яриулах санаатай.

Тэгээд амьдаар минь шатаана. Тамыг мэдрүүлэх нь ээ.

Агшин хором бүрийг би сүслэн талархах ёстой.

Аливаа юм бүгд – намайг тэжээх хүнс.

Мөрөн дээр дарах хорвоогийн үнэн. Басамж доромж, баясал зугаа.

Мөхөөн тарчлаагч бүхнийг би ухаарч зөвтгөх учиртай.

Аз, эз хоёр энд ямар ч хамаагүй.

Анхнаасаа л яруу найрагч төрснийх минь.

Шинэ ном

"Дэлхийн уран зохиолын 85 сод туурвил" бол Хомэрээс хойш ХХ зууны шилдэг романчдыг хүртэлх бүхий л цаг үеийн сод бүтээлүүдийн товч утгыг хүмүүс нэг нэгдээ кино ярьдаг шиг л тодорхой өгүүлсэн, басхүү тухайн зохиол юугаараа хүн төрөлхтөний соёлд онцгой хэмээгддэг учрыг мөн тайлбарласан бүтээл юм. Дэлхийн утга зохиолыг ололт амжилт бүхнийг 444 хуудсанд багтаасан уг боть нь 2002 оноос хойш Монгол Улсын номын сангуудын хэмжээнд хамгийн их уншигдсан ном болжээ.

Энэ ном "Философийн шүлгүүд"-ээс хойш 4 жилийн дараа, 2005 онд хэвлэгджээ.

        Уул хичнээн цэнхэртэнэ,

        Төчнөөн хол.

        Хэдийчинээ гэрэлтэнэ,

        Төдийчинээ хүйтэн

хэмээсэн бясалгалын шүлгээс эх авсан энэ номоо нэрлэсэн "Non Plus Ultra" шүлгийг нь та "Бүтээл" хэсгээс уншиж болно.